"Natuurlijk ben ik nu nieuwsgierig. Wie zal dat niet zijn." was Kara haar reactie. De vrouw wist echt niet wat Okami van plan was. Wat zou hij doen? Of ging hij misschien iets vertellen dat onverwacht was?

Okami lachte en zei "Dat is juist." Hij keek haar onzeker aan en zei "Mijn 'kinderen' gaan je iets vragen als je hun bevalt."

"Hm? Wat dan? En waarom?" vroeg Kara terug. Wat konden die kinderen vragen aan haar? De vrouw hoopte dat het niets met de Akatsuki had te maken, anders was er natuurlijk een probleem. Misschien was het iets met vechten? Wie weet, als de kinderen haar mochten, gingen ze wel vragen om hen iets te leren van jutsu's? Kon dat?

Okami lachte en zei "Ze proberen me zowat te koppelen. Ze mogen dan 13-14 zijn maar ze willen ook een soort moeder hebben die er voor hun is. Snap je K-chan?"

"Typisch kinder--..." de vrouw wou eerst iets anders zeggen, maar toen had ze het wel door. Kara knikte langzaam en grinnikte zachtjes. "Ik snap het nu wel. Best wel lief van ze."

Hij lachte en zei "Niet dat ik het hun kwaad neem." Hij zuchtte "Ik wil het hun wel gunnen maar, wie zou ze willen mee opvoeden? ze zijn bijna oud genoeg om de deur uit te gaan."

"Maak je maar geen zorgen, jullie vinden vast wel iemand." zei Kara glimlachend tegen Okami, om hem wat gerust te stellen.

Hij glimlachte naar haar en zei "Bedankt. In feite, er is iemand. Maar dat zij het ziet zitten is iets anders."

"Als jij je best doet om haar te krijgen dan zal het wel lukken zeker? Zo niet; er zijn vrouwen genoeg op de wereld." zei Kara met een grijnsje. Meestal praatte ze met niemand over dit onderwerp, zelfs met Deidara sprak ze er amper over. Maar ah, een beetje advies enzo geven mocht altijd toch?

Hij lachte en vroeg "zeker?"

"Hmm... Ja, ik ben zeker." zei Kara grijnzend. Ze wist wel dat er een kans bestond dat ze het goed mis had, maar de vrouw was toch te koppig om de eventuele fout toe te geven.

Hij keek haar aan en vroeg "wil je tot dan mij helpen met de kinderen?"

"Ik zal mijn best doen, maar ik kan niks beloven, " was het eerste dat Kara zei, "omdat ik niet weet hoe ik in hemelsnaam met kinderen/tieners moet omgaan. Plus ik ben zeker dat ik amper tijd ga hebben voor ze. Ik weet zelfs niet eens of dat ze me wel mogen…" De vrouw was.serieus over dit; ze wist echt niet goed hoe ze moest omgaan met kinderen. Ze kwam nooit in contact met die mensjes. En als ze dat zou weten, had ze nog een ander probleem: had ze wel tijd? Kara zat bijna elke dag in een andere village samen met iemand van de Akatsuki, voor een missie.

Hij knikte en zei "Ze gaan je mogen. En daarbij, ik denk wel als ik zeg tegen Madara dat je me helpt om Suna in het oog te houden zal hij wel toegeven." Hij glimlachte. Madara was hem nog iets te goed van een wedden schap. Okami had met Madara gewed dat er uiteindelijk een chunin examen in de Mist ging zijn.

"Hm… Kan je het niet aan Konan-san vragen ofzo? Zij lijkt me toch meer geschikt om met kinderen om te gaan." stelde Kara voor. De kunoichi was behoorlijk hard aan het twijfelen; als ze nu opeens vaker naar Suna gaat, zou ze het zelf dan leuk vinden? Ze was het altijd al gewoon om met Deidara op missie's te gaan. Dat was al een tijdje zo, en dus wist de vrouw niet goed of dat ze het wou veranderen. Dat was nog niet eens het ergste probleem; Kara wist niet hoe ze met kinderen moest omgaan, zoals ze zei. Ze hield zich nooit bezig met die jongere mensjes. "Hoe dan ook; ik kan het proberen." zei Kara uiteindelijk.

Hij keek haar aan en zei "Konan is niet bepaald geschikt voor de kinderen. En daar bij, jij zit hier en zij niet."

"Hm. Geef me dan nog een paar goeie redenen waarom ik geschikt zou zijn?" vroeg Kara nieuwsgierig. Zelf kon ze er geen bedenken.

Hij keek haar aan en zei "Je laat niet met je sollen en toch ben je zorgzaam. Je let op andere. Je staat open voor vragen en je bent nieuwsgierig naar nieuwe dingen."

« …en toch ben je zorgzaam.» had Okami gezegd. Kara herhaalde het woord 'zorgzaam' een aantal.keren in haar hoofd. Zorgzaam. Sinds wanneer was ze dat? De vrouw wist niet dat hij zo over haar dacht; eerlijk gezegd vond ze zichzelf niet eens zorgzaam. Was ze dat echt? Het verbaasde haar enorm. Het tweede ding dat ze niet had verwacht, was het stukje dat ze om anderen gaf. Deed ze dat dan? "Als je denkt dat ik daarom geschikt ben voor jouw kinderen... Nog andere redenen?" vroeg Kara na een paar minuten denken. Misschien was er nog een reden waarmee zij ook mee eens was?

Hij lachte "je bent oprecht en eerlijk en je lijkt me streng genoeg om iemand op te voeden."

"Dit klinkt alsof je mij echt ongelooflijk goed kent." zei Kara met een grinnikje. Niemand, zelfs Deidara niet -met wie ze close was- had dit ooit gezegd. Hoe wist Okami al die dingen eigenlijk?

Okami keek naar haar en zei "wel no shit sherlock. Ik zie het in je ogen daar kun je niet liegen."

"Ik praat amper met je, dus het is heel normaal dat ik zoiets niet verwacht. Ik wist echt niet dat je me zo goed kende." zei Kara terwijl ze haar tong uitstak.

Hy keek haar plagend aan enaei speels "steek jetonhg niet uit als je ze niet gebruikt"

"Niet gebruik… Voor wat hm?" vroeg Kara grijnzend terug. Een beetje speels zijn met een collega kon nooit geen kwaad, zeker niet als ze toch een tijdje moesten wachten op een of andere storm.