Niemans POV.
Misuki hield haar wapen nog steviger vast dan een paar minuten geleden toen de youkai een staart uit het niets poefte en die zich vastbond aan de half dode Niseno. "Het spijt me, Katashi-san, " zei het meisje zachtjes, maar nog net hoorbaar voor Katashi. " maar ik moet dat ding daar vermoorden, hoe hard hij ook op je vriend lijkt." vulde het meisje haar zin verder aan. Ze leip zo snel als ze kon naar de youkai en scheen recht met haar zaklamp in de ogen van het monster, zodat het hopelijk een beetje verblind kon worden.
Niseno vloekte zacht. 'Fuck, en ik had mijn geweer bijna. Verdomde youkai' dacht de man toen hij werd vastgebonden door een of andere staart van het monster. 'Jesus fucking christ. Eerst klauwen en nu nog een staart? Wat is het volgende? Een eendenbek met scherpe tanden? Zo'n youkai heb ik nog nooit gezien' dacht Niseno in zichzelf. Meer kon hij toch niet doen aangezien hij vastgebonden was. Zijn geweer lag ook te ver. 'Dom kind,' dacht hij toen hij Misuki naar hem en de youkai toe zag rennen 'ze kan dit niet aan. Mij redden plus de nieuwkomers in het oog houden is onmogelijk. Tch. Laat me toch gewoon' dacht hij ergens licht geiiriteerd.

Niemands POV
Het gespijt van Misuki was toch niets van waarde voor Katashi, hij dacht er zelf al aan om dat monster te doden. Toen Misuki er naartoe rende bleef Katashi nog even staan. 'Hij heeft iemand van ons vermoord...DIE FUCKING KUTMONSTER!' schreeuwde Katashi in zijn hoofd. Hij was mentaal klaar en rende ook al in de richting van het wezen dat op 'Keichi' leek.
De youkai zag eerst een meisje naar zich toelopen en dan een fel licht. De youkai hief Niseno op met zijn staart en liet hem 'zweven' voor de youkai zodat Niseno al het licht kreeg en ook de 'danger-zone' was. De youkai keek naar de grond en zag hun schaduwen door het felle licht van de lamp. Hoe groter hun schaduwen werden, hoe dichter ze kwam. Als ze dicht genoeg was zou de youkai plots naar achter springen zodat Niseno dichter bij haar kwam zodat ze wel MOEST stoppen en draaide hij meteen naar links om, om een zwaard aanval uit te oefenen op haar.

Niemands POV.
Niseno schreeuwde net op tijd 'Oi! Pas op of je gaat mijn hoofd eraf hakken!" zodat Misuki wist dat er iets niet klopte. Niseno zou dit niet zomaar roepen, right? Dus er moest wel iets zijn. Alleen wist het meisje nog niet direct wat aangezien ze zelf niet zo veel zag met het felle licht van haar zaklamp. Ze moest dus wel even checken wat er aan de hand was. Meteen stopte ze met rennen en bleef ze staan. De zaklamp scheen ze ook niet meer recht op de youkai of Niseno, maar er naast. Toen zag ze pas dat ze van plaats waren gewisseld. Alleen had ze niet door wat de youkai van plan was.
Niseno keek naar de staart. Veel kom hij er niet aan doen. De man probeerde er in te bijten (als hij er aan kon). Ook probeerde hij los te geraken door eens goed te protesteren. Maar of dat het ging lukken was iets anders…

Niemands POV
De youkai wachtte af tot het meisje dicht genoeg was maar plots verdween het licht. Hij draaide zich om, om te zien wat er nu weer gebeurde. Net wanneer hij in de richting van het meisje keek kwam Katashi voorbij haar gelopen en stak hij een grote glasscherf in de youkai zijn voorhoofd, de youkai keek met grote ogen naar Katashi van de schrik maar dan werd hij weer rustig. Er kwam veel bloed uit, maar de youkai bleef mooi rechtop staan en kreeg plots een grijns op zijn gezicht. Katashi stond verbaasd, voor de youkai, met grote ogen naar hem te kijken. 'Waarom is hij niet dood?!' vroeg hij zich luidop in zijn hoofd af. De youkai lachtte even en sloeg Katashi uit de weg. 'Keichi' pakte het glasscherf, trok het uit zijn voorhoofd en wandelde er mee naar Katashi die daar even op de grond lag. Katashi lag daar op de grond met zijn gezicht naar de grond gericht en de youkai draaide hem om. Katashi bleek bewusteloos te zijn van de grote klap tegen zijn hoofd. De youkai was van plan om de glasscherf in katashi zijn voorhoofd te steken en hield dus daarom het glasscherf hoog in de lucht met zijn rechterhand, klaar om hard neer te steken.

Niemands POV.
Misuki probeerde zo kalm mogelijk te blijven. Ze had nu wel een groot probleem: Niseno was half dood aan het bloeden en Katashi ging er waarschijnlijk aan. Zonder echt nog verder na te denken liep ze zo snel als ze kon naar de youkai. Haar wapen was lang, dus hoefde ze niet te lang rennen om bij de youkai te zijn. Ze stak haar wapen in het monster, en als ze geluk had was het door de nek van de youkai. Misuki hoopte toch dat het raak was: haar wapen was het enige anti-youkai wapen dat ze op dit moment konden gebruiken: het geweer van Niseno was te ver plus de kogels waren bijna op. Maar als het meisje had gemist, dan gingen ze eraan…
Niseno zuchtte diep. Hij kon niks doen tegen die staart. Hij kon alleen maar hopen dat Misuki en of Katashi hem kon helpen. Maar dat was momenteel niet het belangrijkste; hij wou eerst dat Katashi uit gevaar was. Want in deze situatie konden ze helemaal niks doen tegen de youkai. Toen hij Misuki de youkai zag aanvallen, hoopte hij ergens dat hij niet als schild werd gebruikt. Want als hij werd geraakt met dat wapen van Misuki … Dat kon zijn leven misschien wel kosten.

Niemands POV
De youkai zijn hand met het glasscherf ging snel naar beneden, in de richting van katashi, om toe te slaan. Maar net voordat de youkai kon steken werd hij in zijn rug gestoken. De youkai schreeuwde kort van de pijn want dat wapen was wel bestand tegen youkai's. Het monster liet het glasscherf vallen en pakte met die hand dat wapen vast om het er uit te trekken. Als het meisje probeerde om het er verder in te duwen, het zou niet gewerkt hebben want de youkai was toch vele sterker met kracht dan haar. Wanneer hij het er uit trok keek hij boos achter zich naar Misuki. 'Hij is toch bewusteloos, dus hij zal toch voorlopig niets kunnen uithalen terwijl ik met haar bezig zal zijn.' dacht hij na. Met moeite wandelde hij in de richting van het meisje. "Jullie geven het echt niet op he?" sprak hij het meisje aan.

Niemands POV.
"Nee." antwoordde Misuki vastberaden. Ze stapte wel een paar stapjes achteruit toen de youkai in haar richting wandelde. 'Shit, mijn wapen' dacht ze terwijl ze heel snel even rond keek. Haar wapen was niet meer in haar bereik, Niseno kon niks doen en Katashi was bewusteloos. Kon de situatie nog erger? Eigenlijk wel. 'Laten we hopen dat de rest gewoon netjes thuis blijft' dacht ze, terwijl Misuki neer hurkte op een knie. Waarom ze dat deed? Niet zo maar voor de lol hoor, natuurlijk had ze daar een reden voor.
~~~~~~~~~~~~~~~~
Derpy derp. Niseno kan toch niks doen x'D

Niemands POV
De youkai keek ietsje bozer naar Misuki na haar antwoord. 'Nog een grote mond ook nog he?' dacht hij woedend. Dichter en dichter kwam de youkai, en het leek dat het meisje ineens zich neer hurkte. Wanneer de youkai aan de linkerkant van haar stond hield hij zijn "zwaard-arm" in de lucht om haar hoofd af te hakken. "Al klaar staan zodat ik je kan doden, dat is lief zeg." zei hij nog even. Hij grijnsde en liet zijn arm zakken maar net voor hij haar hoofd kon afhakken schoot Hiro van op een verre afstand, achter een klein heuveltje, een kogel door 'Keichi' zijn hoofd. Door de kracht en de snelheid van de kogel raakte het monster uit evenwicht, liet hij het wapen van Misuki en Niseno vallen en viel de youkai in de richting van waar de kogel naartoe werd afgevuurd. Opnieuw had deze kogel geen effect maar het was voldoende om hem af te leiden. Hiro ging meteen weer achter het heuveltje liggen zodat hij niet zichtbaar was. Hij kroop meteen weg om een nieuwe positie in te nemen zodat de youkai hem niet zou kunnen vinden als hij naar de oorsprong van deze kogel zou gaan. Eens hij achter een ander heuveltje zat keek hij stiekem weer naar wat er nu zou kunnen gebeuren.
'Keichi' stond woedend op, hij keek snel rond alsof hij een hoofd van een duif had. Het keek eerst naar Katashi die nog altijd bewusteloos was, niseno die op de grond lag maar te ver was voor zijn wapen en Misuki die voor hem neer gehurkt zat. Hij kon er niet meer aan uit van wie dat kwam. Het volgende wat hij wou doen is op het meisje afstormen om haar neer te slaan en dan de schutter vinden. De youkai had er genoeg van.

Niemands POV.

Misuki keek verbaasd toen er een kogel uit het niets kwam, en de youkai raakte. Oke, 'raakte', want het deed niet veel. Maar het was toch genoeg om Misuki de tijd te geven om het wapen van Niseno zo vlug mogelijk te pakken. Ze gritste het geweer van de grond, ging liggen en mikte op het hoofd van de youkai, aangezien die wat verbaasd zat rond te kijken. Rechtstaan en mikken kostte teveel tijd dus ze moest maar al liggend de youkai neerknallen. Na een drietal shots richting de youkai zijn hoofd stopte ze heel even met schieten, om te zien of dat het raak was of niet. Haar eigen wapen lag veel te ver dus daar kon ze niks mee. Op Niseno en Katashi moest het meisje al niet rekenen, ze hoopte alleen maar dat ze de youkai had neergeknald, en dat de kogel die uit het niets kwam van iemand was die haar wou helpen.

Niemands POV
De  youkai wandelde alweer in de richting van Misuki, maar omdat hij te boos was had hij even niet door dat het meisje met een geweer op de grond lag. Hij keek nog even goed naar haar en zag dat ze een wapen in de hand had en het pistool van Niseno dan ook nog. 'Keichi' wou nog snel wegduiken maar hij was te laat, twee van de drie kogels kwamen in zijn hoofd terecht en de youkai viel alweer in de richting van waar de kogels naartoe gingen. Hij was meteen dood.
Hiro zag dat de youkai werd neergeschoten door Misuki , maar hij ging niet meteen opstaan, hij was niet zeker. Hij sloop al naar een heuveltje dat achter Katashi was. Na 5 seconden rondkijken liep hij naar Katashi om te zien hoe het met hem ging. Hij voelde met 2 vingers aan Katashi's nek ofdat hij nog een hartslag had en blijkbaar leefde hij nog. Hiro keek meteen daarna naar Misuki en Niseno en richtte het pistool op de twee. "Wie of wat zijn jullie?! Wat gebeurd hier toch allemaal?!" riep hij al vragend naar de twee die waarschijnlijk iets meer wisten volgens hem.

Niemands POV.

Misuki zuchtte diep. Eindelijk was die youkai daar dood. Als ze had gemist, dan ging zij er waarschijnlijk ook aan. Ze stond meteen op en wandelde naar Niseno, ze hielp hem met rechtstaan. Daarna keek ze naar Hiro. "Wij twee zijn ook maar normale mensen zoals jij. En wat er hier allemaal zal ik je later nog wel uitleggen. Ik zou liever eerst Niseno-san en jouw vriend verzorgen." antwoordde ze terwijl ze even wees naar de half dode kerel naast haar en de bewusteloze Katashi. Ze pakte ook haar wapen en het geweer van Niseno. Haar eigen wapen stak ze weg natuurlijk.
Niseno bedankte Misuki snel, en al mompelend. Veel energie had hij ook niet meer. Zonder nog verder te wachten op Hiro's reactie wandelde Misuki al verder met Niseno terug naar haar huis, traag natuurlijk door die wonden van hem. "Komen jullie mee of...?" vroeg het meisje aan Hiro. Ze zou het begrijpen als hij ook weg wou vluchten van haar na wat er net was gebeurd…

Niemands POV
Hiro stopte meteen met mikken naar de twee na Misuki's antwoord. Hij trok Katashi over zijn schouder en wandelde mee met de twee zonder iets te zeggen.

Mini time jumpuu~~!!Ze zijn terug in het huis x'D

Niemands POV.
Misuki had Niseno helemaal verzorgd; de man zat nu onder het verband, op een zetel. Het meisje gaf hem wat pijnstillers en iets te drinken. Slapen konden zij niet, want wie weet waren er nog andere youkai's in de buurt. "We hebben weer nieuwe anti-youkai stof nodig." zei het Misuki om de stilte te stoppen. Wat de anderen (Hiro, Toukino etc) aan het doen waren interesseerde haar op 't moment niet zo veel, want zij waren allemaal nog heel en gezond. "Alsof ik dat niet weet." mompelde Niseno zachtjes. "Gaat het al een beetje, by the way?" vroeg Misuki aan hem. Hij knikte een keertje. "Mja. De pijnstillers beginnen hun werk eindelijk te doen." antwoordde hij op de vraag van haar. 'Gelukkig slapen de andere...Nahja, dat hoop ik toch' dacht Misuki terwijl ze ook even ging zitten.

Niemands POV
Wanneer ze met zijn allen binnen het huis wandelen ging Hiro meteen met Katashi op zijn schouder naar boven om hem in bed te leggen. Daarna kwam hij terug naar beneden en ging hij een éénmanszetel zitten naast de twee ander, keek hij even naar de twee en keek dan terug naar voor (naar een openhaart dat brand ofsoiet xP). "We zijn 'thuis', dus vertel maar." zei Hiro. Hij wou absoluut weten wat hier gaande was. Vanaf nu heeft hij zijn pistool altijd op zak en gaat hij niet zomaar meer naar buiten.

Alweer niet zoveel inspiratie, gomen ^^"

Niemands POV.
Misuki zag Hiro weer terug komen en zitten. Ze knikte, als teken dat ze nog wist wat ze had beloofd en dat ze het ook ging zeggen. Snel wierp ze een vragende blik op Niseno, die haar een langzame knik terug gaf. Zij moest het dus vertellen van hem. "Deze village is vervloekt kun je zeggen," begon het meisje, met een hele diepe zucht. " Jij en je vrienden hebben eigenlijk pech dat jullie deze vervloekte village als vakantie plekje hebben uitgezocht, want prettig is het hier absoluut niet. Je komt binnen via de poort, en kan nooit meer buiten. Je geraakt dus niet meer uit deze village. Waarom deze plek nog vervloekt wordt genoemd, is omdat er 's nachts altijd hongerige youkai's rondlopen die altijd opzoek zijn naar mensen om op te eten." legde het meisje verder uit.
Niseno pakte het woord daarna van Misuki over. "Sommige youkai's zijn gewoon zwak, en kunnen je alleen maar aanvallen met random voorwerpen. Anderen zijn wat sterker en hebben hun klauwen als wapen, of hebben zelfs een echt wapen. De sterkste kunnen dus zoals die ene youkai vandaag transformeren in iets zodat je in hun 'trap' valt." zei de man, terwijl hij naar de openhaard keek. "Jouw pistool kan by the way niet veel uithalen bij de youkai's, just saying." zei hij er nog achter.
Misuki gaf Niseno een zachte por. "Toch bedankt om ons daarstraks te helpen." zei het meisje tegen Hiro. Wat moest ze anders? Misschien had Hiro het niet zo bedoelt, maar toch moest ze hem bedanken, toch?

Niemands POV
Hiro steunde zijn hoofd op zijn vuist die op de rand van zijn zetel leunde en luisterde aandachtig. Toen de twee klaar waren met uitleggen had hij nog even gezegd dat het niets was om hen te helpen maar Hiro had nog twee vragen er uit kunnen halen. "Kan je dan niet gewoon overdag naar buiten door de poort wandelen en...Welk wapen kan ze wel iets aandoen dan?" vroeg hij nieuwsgierig.

.....ook niet veel xP

Niemands POV.
Misuki schudde haar hoofd langzaam. "Overdag gaat het ook niet. Als je ons niet gelooft, kan je het zelf altijd proberen." antwoorde ze terwijl ze naar de grond staarde. Slecht nieuws vertellen was nooit leuk. En dit vertellen aan nieuwkomers, was een van de slechtste dingens dat ze kon vertellen. Het meisje vond dat echt niet leuk, daarmee dat ze geen oogcontact durfde maken.
Niseno, daartegen keek gewoon heel normaal naar Hiro. Hij wees naar het wapen van Misuki, en naar zijn eigen geweer. "Onze wapens zijn gemaakt van een speciale anti-youkai stof. Daar kunnen de youkai's dus niet tegen. Die stof is hier te vinden in onze village, maar het is wel heel moeilijk te vinden. De stof is trouwens ook niet heel erg geweldig: je moet je wapen opnieuw maken anders verandert de stof langzaam aan in normaal metaal. En met een geweer zoals ik heb, heb je zeker pech als je kogels op zijn." legde de man uit.
Daarna zei Misuki weer iets. "We zouden morgen de hele dag naar een nieuwe bron zoeken voor onze wapens, want Niseno-san's kogels zijn op en mijn wapen kan op elk moment een normaal wapen worden in plaats van een anti-youkai wapen."

Niemands POV
Hiro facepalmde zich na Misuki's antwoord. "En de reden dat je overdag niet naar buiten kunt iiiiiss?" vroeg hij een beetje geïrriteerd. Hiro is zo'n beetje een persoon die veel details nodig heeft, net zoals wanneer er iets aan hem word gevraagd om te doen, doet hij ook datgene dat hem gevraagd wordt, dus details. "Je kan niet naar buiten want....Appelen en Peren blokkeren de poort?" voegde hij er nog aan toe. Door dat de zeggen dacht hij er plots aan dat hij honger had btw. Hij ging stond op uit zijn zetel en ging terwijl even naar de koelkast voor wat eten en luisterde hij terwijl verder naar Niseno. Bij de uitleg van Niseno kon hij wel goed volgen, ook al was de nood aan een soort van speciale stof nogal raar voor hem. "Ik help morgen wel met je mee dan, met zoeken naar een bron, alhoewel ik er nog niets van ken. Maar een grote vraag schiet me nu net te binnen, wat was je nu net van plan te gaan doen buiten? Eten gaan halen? of bewaken?" vroeg hij terwijl hij een banaan nam en ermee terug in de zetel ging zitten.

Niemands POV.
Misuki zuchtte, ook geïriteerd. "Had ik niet gezegd dat deze village vervloekt was? Je kan gewoon niet meer naar buiten. En zoals ik zei, ga het morgen maar zelf proberen als je mij niet gel--" ze stopte heel even met haar uitleg toen ze realiseerde dat Niseno naar buiten ging. "Niseno-san! Jij blijft binnen, baka! Jij bent kinda ernstig gewond!" zei ze tegen de man. Wat dacht ie wel? Dat hij zo maar nog vrolijk kan rondwandelen met al die wonden? Misuki schudde haar hoofd eventjes. 'Jongens, ze zijn zo onvoorspelbaar…' dacht ze voordat ze haar uitleg verder vertelde. "Zoals ik al zei is het vervloekt. Er is een soort van krachtveld rondom deze village, waardoor je dus niet meer naar buiten kan." waren haar slotzinnen.
Niseno keek wat verveeld naar Misuki. "Pffff. Alsof die wonden me iets kunnen schelen. Die stoppen mij niet." zei hij tegen het bezorgde meisje. Daarna keek hij weer naar Hiro. "Ik was inderdaad van plan om het hier te bewakdn, tot dat jij en je vriend verschenen. Jij ging gelukkig weer terug naar binnen, want er was echt iets mis met die 'vriend' van je. Dus heb ik 'm maar weggelokt, en tegen gevochten, wat dus deze wonden opleverde." zei hij kalmpjes, alsof het allemaal heel normaal was.

Niemands POV
Hiro luisterde weer even aandachtig naar Misuki terwijl hij van zijn banaan, maar draaide zijn hoofd om naar Niseno die weg ging toen Misuki plots iets tegen hem zei. Hij zei gewoon niets, hij volgde enkel aandachtig de gesprekken tussen de twee. Wanneer het meisje verder begon uit te leggen keek hij niet meteen terug maar keek hij eerst nog even naar de wonden van Niseno en draaide zich daarna pas om naar haar om te laten zien dat hij luisterde. Na haar uitleg stak Hiro even zijn hand uit naar Misuki om aan te geven dat hij nog iets wou zeggen, maar zijn mond zat nog vol. "Allez dan eh, dat is dan een mooi verhaaltje, we zullen dat morgen eventjes checken, maar nu ga ik slape bro's. Cya." zei hij nadat hij zijn mond leeg had gegeten en naar boven ging met zijn banaan. Boven wandelde de jongen met zijn banaan naar zijn kamer en sprong hij gewoon, met zijn rug naar beneden gericht, op zijn bed. Het maakte een beetje lawaai, maar het maakte voor hem niets uit of hij er iemand mee wakker maakte. Hiro at eerst nog zijn banaan op, gooide het vanaf zijn bed in de prullenmand en sloot dan zijn ogen om te slapen. Hij gebruikte geen deken en ging met zijn kleren aan slapen.

Niemands POV
Hiro werd wakker, eerder dan de rest want hij was altijd degene die het minste slaap nodig had. Hij keek even wat rond in de kamer en zag de jongens slapen...behalve Katsuno. 'Waar is Katsuno..?' vroeg hij zich meteen af. Ineens stond hij op van zijn bed en keek hij nog een keer rond om zeker te zijn en ja, Katsuno is niet in de kamer waar ze zouden moeten slapen. Hiro rende naar buiten de kamer en keek weer rond, maar plots dacht hij aan de mogelijkheid dat Katsuno nog in de kamer met dat zwaard zou zijn en rende er meteen naartoe. Wanneer hij arriveerde, had hij nog gelijk ook. Katsuno lag al knuffelend met zijn zwaard te slapen waar hij aan het oefenen was. Hiro trok zich er verder niks van aan en ging naar beneden om te kijken hoe het met de anderen ging.
Peter bleef nog voor een lange tijd in zijn bed slapen want hij wou altijd heeeeel lang slapen, hij heeft enorm veel slaap nodig, ook al weet niemand waar hij dan al die energie voor verbruikt.
Katashi dan een half uur later wakker, toen hij meteen wou rechtzitten kreeg hij barstende hoofdpijn en hield hij zijn hand tegen de plek waar hij door het monster werd geslagen. "Zo'n fakking barstende koppijn, jesus." zaagde hij. Hij probeerde toch op te staan ondanks al de pijn en wandelde naar beneden met zijn hand nog altijd op die ene plek. Toen hij beneden was zocht hij naar Misuki en wanneer hij haar ergens had gevonden vroeg hij aan haar achter een ijszak.

Niemand.
Misuki viel bijna in slaap, toen ze een stem hoorde. Het meisje sliep zeer licht door deze village. Tsja, wie zou er in een diepe slaap durven zijn als je weet dat je in een vervloekte stad zit? Dus ze werd meteen wakker en keek naar Katashi. Ze knikte, stond op en liep gauw naar de keuken, naar de ijskast, voor een zak met ijs. Toen ze dat allemaal had gaf ze de zak aan Katashi "Pijnstillers nodig, Katashi-kun?" vroeg ze aan hem. Ze had er nog wel een paar. Niet veel meer, aangezien Niseno al veel had gepakt gisterennacht.
Niseno was zichzelf aan het douchen in de badkamer. De wonden irriteerden enorm door het water. Ze prikten en deden pijn, maar dat kon hem niet schelen. Nadat hij gedouchet heeft droogde hij zichzelf voorzichtig af. Hij trok z'n kleren aan en ging naar beneden.
Toukino liep via de trap naar de rest. Hij zag Misuki, Katashi en Niseno. De jongen zei iets of wat vrolijk 'Ohayou~' tegen de drie en ging naar de keuken om iets te gaan eten. Op tafel was er al vanalles, dat iemand al had klaargezet. Misuki waarschijnlijk.
Clear (my new character :3) wandelde rond in de village. Het was dag, en de jongen had helemaal geen slaap nodig. Hij leefde hier ookal een behoorlijk lange tijd, maar had niet door dat er ook nog andere mensen waren. De wit/grijsharige jongen was opzoek naar iets. Een bron. Een bron met anti-youkai stoffen. Hij had het ook nodig voor zichzelf. Alleen… Wist hij niet waar hij het moest vinden.

Niemands POV
Katashi ging even ergens in een zetel zitten, het maakte hem niets uit welke, als hij gewoon maar zat. Wanneer Misuki hem een ijszak gaf nam hij het met een blij gezicht aan. "arigatou" zei hij er nog bij. "Ja graag, als je er nog over hebt ten minste. Alles om die rotpijn weg te halen." antwoordde hij beleefd op het meisje haar vraag. Toen Toukino beneden kwam en ohayo zei, zei Katashi het terug maar dan heel stil want zelfs roepen deed zijn hoofd al bonzen.
Katsuno kwam plots beneden met zijn zwaard en riep plots door heel het huis "OHAYOOOO~" met een brede lach. Katashi veel bewusteloos neer op de grond (met grote witte ogen x3). Katsuno gaf plots iedereen een hug; Niseno, Misuki, Hiro, Toukino, Dode Katashi en "vloog" dan ineens naar de keuken voor eten. Hij zag plots al een gedekte tafel met eten en ging meteen aan tafel zitten terwijl het speeksel al uit zijn mond begon te druipen van de honger. Zonder te wachten op de anderen begon hij er al meteen aan.
Hiro had dus al tegen iedereen goedemorgen gezegd en ging ook al aan tafel zitten. Over Katsuno die als een gek aan het eten was. Hiro had niet echt veel te zeggen tegen de anderen, het enige dat nu in zijn hoofd afspeelde was dat hij na het eten meteen naar die poort ging kijken om te zien wat er zo speciaal aan is waardoor je niet naar buiten kon.

Niemand.
Misuki wandelde naar een kast die in de living stond en pakte er wat pijnstillers uit, daarna ging ze naar de keuken voor een glas water. Ze ging terug naar Katashi en gaf de pijnstillers aan hem, samen met dat glas water indien hij het nodig had. Ze liep weer naar de keuken en keek naar degene die daar zaten. "Mensen, ik en Niseno-san moeten iets heel belangrijks meedelen. Hiro-kun weet het ook." zei ze, doodserieus en luid genoeg zodat ook Katashi het in de living kon horen.
Niseno was pas beneden, had nog geen goeiemorgend gezegd en hoorde Misuki al. Een diepe zucht verliet zijn mond. 'Ik mag niet eens buiten gaan van dat kind. En nu krijg ik ook niet de tijd om rustig, probleemloos naar de keuken te gaan?' dacht hij over Misuki terwijl hij naar de woonkamer wandelde. Hij plofte neer in een zetel en zuchtte nog een keer, heel diep. De hele uitleg over deze village moesten ze weer opnieuw zeggen. Na een tijdje vond Niseno die uitleg eerlijk gezegd eerder gezaag dan een normale uitleg.
Toukino was net een broodje aan het eten toen Misuki iets zei. De jongen keek nieuwsgierig op, en vroeg zich af waarom het meisje zo serieus was. Wat was er? Had ze slecht nieuws te zeggen? Wat was het slecht nieuws? Of was het goed nieuws?