[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]

Vele vloekwoorden kwamen uit zijn mond. Verschillende mensen die in zijn ogen in de weg liepen duwde hij gewoon uit de weg. Verschillende mensen riepen dan ook nog eens wat naar hem maar daar luisterde hij niet naar. Nog nooit in heel zijn leven had hij zo'n domme fout gemaakt. Alles ging gewoon perfect volgens plan tot die Spencer er tussen moest komen om het allemaal te verpesten. Niet te vergeten Dexter die ook nog eens in de weg liep. Moest hij Spencer niet perse in leven willen houden dan was dit probleem er werkelijk nooit geweest. Dat was precies de reden waarom dat het nooit goed was om iemand gegijzeld te houden, ooit zou het gewoon mislopen. Het positieve was echter wel dat Debra dood was, maar daar hield het dan ook werkelijk mee op. Uiteidelijk zag hij nog net hoe er een ziekenwagen weg reed toen hij eindelijk bij het politiebureau aankwam. De eerste persoon waar zijn ogen op vielen was Dexter. voor de rest stonden er enkel ramptoeristen bij. Met grote passen wandelde hij naar zijn jongere broer toe om hem uiteindelijk hard tegen zijn beide schouders te duwen. "Zie je wat er van is gekomen?! Ik had het je nog gezegd!" Riep hij. Sommige mensen keken meteen zijn kant op. hij had misschien wel geluk dat hij kon zeggen dat deze woede uitbarsting kwam doordat Debra dood was. Dat het verdriet hem gewoon teveel werd en dat hij het allemaal niet meer aan kon. Dat hij het daarom op iemand moest uitwerken. "Dit is precies wat ik niet kan hebben, dat je veel te goed bent! Dat je teveel medeleven toont!" Zei Rudy. Met één vinger pokete hij hard tegen Dexter zijn borst voor hij enkele stappen naar achter zette. Met zijn handen ging hij door zijn haar terwijl hij enkele keren diep adem haalde. Dit was hem werkelijk allemaal gewoon teveel. Het kon zijn dat Dexter en hij er nu beide aan waren. Als die jongen ook maar één woord zegt over de twee dan waren ze erbij, dan konden ze de rest van hun leven wel schudden en konden ze beide gezellig naar de gevangenis gaan. Wel daar ging niet van in huis komen. Rudy zou er nu werkelijk alles voor doen om daar niet heen te moeten. "En ik heb het nog zo vaak gezegd! Weet maar dat dit jou schuld is broertje!" Hij praatte zacht zodat niemand kon horen hoe hij Dexter noemde maar toch kon je duidelijk de woede in zijn stem horen.

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]

Meestal wist hij altijd wel hoe hij iets moest oplossen, hoe hij voor ieder probleem wel wat kon bedenken. Echter was het wel zo dat hij nooit zo diep in de shit was komen zitten zoals nu. Nog nooit had hij zo'n grote fout die niet rechtgezet kon worden en er was maar één iemand bij wie de schuld lag en dat was niet bij hem. Nee, als het aan hem had gelegen was Spencer gewoon één van de vele slachtoffers geworden van hem maar natuurlijk moest er iemand hem weer in de weg komen staan. Dexter kon het niet over zijn hart krijgen om de jongen te doden en nu stond hij hier er maar wat bij als een zielloze aap die niet wist wat dat hij moest doen. Rudy haalde diep adem terwijl hij zijn ogen sloot. Als hij het zo ging bekijken kon deze samenwerking met Dexter nog eens zijn dood worden. Hij had werkelijk niet gedacht dat het zo moeilijk zou worden om met zijn eigen broer samen te werken. Ligt geschrokken keek hij op toen Dexter hem bij zijn schouders pakte en Rudy door elkaar schudde. Hiervoor had hij nog wat gemompeld maar doordat het zo zacht was en Dexter naar de grond keek had hij niet gehoord wat hij had gezegd. "Brian. Leer mij het. Leer mij hoe je zo onopmerkelijk mensen kan doden zonder medelijden te tonen!" Om te beginnen trok hij zichzelf uit de greep van Dexter en zette hij enkele stappen naar achter voor hij vluchtig in het rond keek. Er was niemand in de buurt dus ook niemand die de twee nu kon horen. "Begin met het leren begrijpen dat je geen moordenaar kan zijn en een superheld." Siste hij door zijn tanden. Hij was inderdaad blij om Dexter dat te horen zeggen maar nog steeds was hij woedend, en die woede zou niet zo snel verdwijnen. "Misschien moet je ook maar eens vaarwel zeggen tegen die Rita van je." Eén ding was nu duidelijk geworden. Rudy was inderdaad sterker dan Dexter.

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]

meteen beet hij op de binnenkant van zijn kaak om een kreet van woede tegen te houden. Ten eerste was dit niet het goede moment en al zeker niet de goede plaats, daarbij moest je als seriemoordenaar nu eenmaal he geduld kunnen bewaren, iets dat op dit moment niet lukte. Alleen al de blik in Dexter zijn ogen zei hem dat hij het niet wou. Dat hij Rita niet wou vermoorden. Ja wauw, ze heeft kinderen en het is zijn vriendin, wat maakt dat allemaal uit? "Onthoud Dex dat wat ik ook zeg, wat je ook doet en wat ik je ook leer, zolang je zwakke schakels hebt stel je niets voor." Met een strenge blik in zijn ogen kreeg hij zijn kleine broertje aan. "In dit geval is die schakel Rita." Hij zette één stap naar voor, voordat hij met beide handen Dexter zijn hoofd vastnam. Doordat hij die stap naar voor had gezet stond hij nu bijna vlak tegen hem aan. "Wat wil jij, je hebt twee mogelijkheden. Of je gaat voor Rita of je kiest voor mij. Ga je voor Rita ga je er later spijt van hebben." En spijt zal hij dan hebben. Als hij voor haar gaat zal Rudy er eigenhandig voor zorgen dat dit Rita haar laatste jaar was geweest. "Ik zal het makkelijk maken, je kan haar ook verlaten en haar nooit meer zien, bellen of op eender welke andere manier contact met haar opnemen." Dit was nu al de tweede keer dat hij zoiets moest doen, allemaal omdat Dexter een te groot hart heeft. Het was al de tweede keer dat hij Dexter de keuze gaf om iemand te laten leven.