Niemand@
Het was tijd. 14u stipt, om precies te zijn. Het was tijd om iets belangrijks te gaan doen, namelijk de allerlaatste boss te gaan verslaan. Na zo lang wachten en vechten, was het eindelijk zover. Het kostte behoorlijk wat levens van anderen, maar ze waren er geraakt. Zodra ze deze boss konden doden/verslaan, was de nachtmerrie voorbij. En als het voorbij was... Dan kon iedereen weer normaal leven, in vrijheid, in plaats van in een spel vast te zitten. Ja, vrijheid, dat was waarvoor de mensen in SAO vochten.
Minashi stond op de afgesproken plaats te wachten op de anderen. Of dat ze nu mocht meegaan vechten of niet weet ze zelf niet goed, maar ze moest er in ieder geval wel zijn. Een Vice-Commander moest altijd wel aanwezig zijn, al deed hij of zij misschien niks. Geduldig wachtte ze tot dat iedereen er was, en gelukkig moest ze niet meer te lang wachten aangezien bijna iedereen te vroeg was. Zelfs haar hulpje. Tot haar verbazig was Shirokiba niet te laat. 'Eindelijk. Eindelijk kunnen we van deze plek weg. Van deze... Virtuele wereld waar we al een jaar of twee in vastzitten. Finally' dacht Minashi met een klein glimlachje op haar gezicht.

Shirokiba, die ook voor de eerste keer te vroeg was, stond alleen. De witharige jongen weigerde contact te hebben met de anderen. Meestal sprak niemand tegen hem, maar vandaag wel. Tsja, iedereen was ergens blij en opgewonden omdat het eindelijk de laatste boss was. Shiro was niet blij tho, want hij wist dat de boss niet zo makkelijk ging zijn. Natuurlijk was hij wel ergens diep in zijn hart blij, omdat ze na deze boss terug naar de gewone wereld konden keren, maar hij nam dit heel serieus. Shiro moest wel als hij wou winnen.

Niemand@
Minashi zag Hiro ook aankomen. Ze was blij dat iedereen er was en keek dan naar haar Commander. De leider zag aan zijn Vice-Commander's blik dat iedereen er was zoals gewenst en gaf een knik als reactie. "Mensen! Stilte aub. Nog eventjes de allerlaatste dingen bespreken vooraleer we vertrekken." riep de man, tegen de mensen die nog wat zaten te babbelen en dus niet doorhadden dat de man iets wou zeggen. Minashi keek naar Shirokiba en zuchtte. Ze wist hoe hard Shiro wou meedoen, maar of dat het een goed idee was om hem echt mee te laten doen...? 'Ik zie zelfs geen goed zwaard... Zou Shiro wel goed genoeg zijn?' dacht het meisje. Ze begon zich echt zorgen te maken over haar hulpje, die het misschien niet zou redden. Zelfs het armor dat Shirokiba aan had, had Minashi nog nooit eerder gezien.

Niemand@
De Commander keek naar iedereen toen het eindelijk stil was. Daarna begon hij zijn uitleg. "Zoals jullie al weten gaat er eerst 1 groep naar binnen, dan pas de rest, oke? En wat er dan precies in de bossroom gebeurt weten jullie ookal. Ik moest dat gewoon eventjes zeggen voordat we vertrekken. Hoe dan ook, nog vragen?" legde de Commander uit.

De Commander zag Hiro vertrekken. De man deed eerst rustig zijn uitleg voordat hij de blonde jongen volgde. 'Hij is zo koppig en zelfstandig... Seriously, het verbaast me dat hij geen commander is van een sterke guilt' dacht de man terwijl hij met de anderen Hiro volgde. Toen ze aankwamen bij de bossroom, na een tijdje tho, keek de Commander naar Hiro. "Iemand die je speciaal wilt voor jouw troep die als eerste aanvalt?" vroeg hij aan de jongen.

De Commander had het niet verwacht, en keek dus een beetje verbaasd. Maar als Hiro dat wou... "Goed. Ik en de andere troepen zullen binnen komen als jij het bevel geeft." zei de leider tegen de blonde jongen. De man keek daarna naar Shirokiba, met een doodserieuze blik. "Shiro. Luister naar Hiro, oke? Het is echt nodig dit keer. Luister naar zijn instructies; dit is een bevel." zei de Commander tegen het hulpje, die vrolijk knikte.

Minashi wandelde naar Hiro en stond klaar om naar binnen te gaan. Ze keek naar de Commander en gaf de man een knik, als teken dat ze haar best ging doen.
Shirokiba glimlachtte alleen maar zoals altijd toen de leider vanalles zei. "Don't worry, be happy~!" was zijn enige reactie erop.

Minashi volgde Hiro, terwijl ze haar zwaard al stevig vast had. Ze vertrouwde de omgeving helemaal niet, en was dus ook niet op haar gemak. Het meisje vond het ergens wel geweldig van Hiro om zo kalm te kunnem blijven. Waarom kon zij dat niet? "Wie stuurt de berichten, Hiro-kun?" vroeg de Vice-Commander terwijl ze binnen waren.

Shirokiba was ook rustig. De jongen vertrouwde helemaal op zijn zintuigen om iets te kunnen opmerken van de boss. Tijdens zijn trainingen met de Commander had hij er op geoefend, waardoor hij sneller dingen kon waarnemen en snellere reacties had.

Minashi zag dat er een boss achter Hiro stond. Ze wou meteen aanvallen, maar deed het niet. Het meisje was verbaasd; ze had dit helemaal niet verwacht. Niemand, denkt ze toch, had dit kunne verwachten. Het monster dat achter Hiro stond, was niet zo maar een boss. Het was de boss van de allereerste level. Ook het level van het monster was niet zo hoog. Dit beest kon niemand doden in de room; iedereen was te goed voor het beest. 'Dit....kan toch niet? Voor ons (en achter Hiro) staat de allereerste en zwakste boss. Er moet vast meer aan de hand zijn…' dacht Minashi, terwijl ze kinda in shock was van de onverwachte, slappe boss die verscheen.

Shirokiba bewoog niet. Hij was ook wel een beetje verbaasd tho. 'Hier ga ik niet aan beginnen' dacht de jongen. Hij keek het monster gewoon wat droog aan zonder iets te doen. Iemand anders ging het wel doen, plus het monster was veel te... ongevaarlijk.

Niemand@
Minashi keek naar de boodschapper, die snel het berichtje typte. Zo snel als hij kon typte de jongen het berichte waarin staat dat de 1ste boss net ws komen opdagen, en weer dood was. Hij verzond het en zag weer een monster tevoorschijnkomen. Minashi keek naar het 2e monster; het was de boss van level 2. 'Serieus? Dit meen je toch niet...' dacht het meisje. Aanvallen deed ze niet, want zij was meer het beschermend type. Ze bleef dicht in de buurt van de boodschapper, om duh, hem te beschermen natuurlijk.

Ook Shirokiba deed geen zak. De jongen zag iemand vanuit zijn ooghoeken de 'nieuwe' boss doden op zijn of haar gemak. Het hulpje van Minashi had besloten om helemaal niks te doen, tot dat er iets interessants ging gebeuren. Hiro had gelijk tho, het was inderdaad de boss van level 2. Dus de volgende was waarschijnlijk die van level 3. 'En dit kan nog eventjes duren, jfc' dacht Shirokiba met een diepe zucht. Hij kon even goed gaan zitten en een dutje doen.