Niemand@
"Nee. Je gaat Shiro helemaal niets aandoen. Zelfs niet aanraken. Het is mijn verantwoordelijkheid en niet die van Shirokiba. Hij is tenslotte nog altijd mijn hulpje." zei Minashi tegen Hiro met een diepe zucht op het einde. "Jij vertrouwt hem en al de rest hier inclusief mij misschien niet, maar ik vertrouw mijn eigen hulpje en leden van mijn guild wel. En dat ga ik ook blijven doen, wat je ook mag denken." zei ze er nog bloedserieus achter. De Commander gaf zijn Vice-Commander een doom glare, daardoor zweeg het roosharig meisje met veel tegenzin.

De rest ging akkoord. Ze wisten hoe nutteloos Shirokiba was, maar ze konden niet denken dat die domme jongen iets zou verpesten. Hij is daar toch veel te dom en kinderachtig voor. Levens verpesten doet hij niet, alleen dat van zijn eigen, vonden de andere aanwezigen.

"Geen geweld hier aub, Hiro-kun." zei de Commander tegen Hiro toen de man vanuit zijn ooghoeken de hand zag. Hij wist goed genoeg dat die hand niks goed kon beloven. "Hoe dan ook. Shiro. Na deze vergadering wil ik nog wat met je bespreken. Ik vind het nog steeds een risico als je meegaat." zei de man tegen het witharig hulpje, die netjes en braafjes knikte.

Niemand@
Minashi keek terug, ook serieus en kwaad, naar Hiro. "Ik ga mijn mond echt niet houden als er iemand een van mijn guild-members wilt vermoorden omdat die persoon denkt dat mijn hulpje iedereen in gevaar brengt! Ik weet hoe stom en nutteloos hij ook is, maar heeft hij ooit iemands leven verspilt in dit spel? Nee. Meestal staat Shirokiba gewoon aan de kant te niksen, dus maak er geen drama van om hem mee te nemen. Wij hebben nog nooit problemen gehad tijdens een boss, aangezien Shiro altijd braafjes aan de kant en uit de weg van iedereen staat. Ik weet en snap echt niet waarom je zo hard bent veranderd, Hiro-san. Maar ik weet zeker dat je vorige 'versie' het zou begrijpen om op te komen voor je vrienden of teamgenoten, hoe nutteloos ze ook mogen zijn. Ik vind het gewoon niet kunnen, sorry." ze stond op, en wandelde uit het cafe. "Mij kan het niet meer schelen of dat je me meeneemt of ook vermoordt, zolang je Shiro maar de toestemming geeft om mee te gaan en hem NIET afmaakt." zei ze nog koppig voor ze echt wegging.

Shirokiba rolde met zijn ogen. 'Die Hiro en die domme Vice-Commander van me gaan nog eens wereldoorlog 3 kunenn beginnen' dacht de jongen. De Commander zuchtte diep. "Hoe dan ook, wat Shirokiba en Minashi's koppig gedoe betreft... Laten we dat heel even vergeten. Kunnen we verder?"

Minashi you bitch xD

Niemand@
Het kon Minashi helemaal niks schelen of dat ze eigenlijk echt wel gelijk had of niet. Ze vond dat ze gelijk had, en dat was het belangrijkste, vond ze zelf dan toch. Haar vrienden, collega of zelfs guild beledigen vond ze helemaal niet kunnen. Wat wist Hiro ook van Shirokiba? Niks. Omgekeerd wist ze ook niet veel van haar hulpje, maar toch meer dan Hiro, dacht ze. Het meisje wist zeker dat Shirokiba niemand kwaad zal doen, ze kende de witharige kinderachtige jongen daar goed genoeg voor. Zij was tenslotte degene die elke dag (of nahja, bijna elke dag) er mee rond liep. Hiro? Hij was altijd wel aanwezig bij de vergaderingen en had af en toe eens een kleine ruzie/discussie met Shirokiba, maar echt rondhangen en elkaar leren kennen deden ze niet. En dat is wat Minashi dus niet juist vond: dingen voor mensen beslissen zonder dat je ze goed kent is not done volgens haar.

De Commander keek naar Hiro en zuchtte. 'De jeugd van tegenwoordig is ook koppig zeg' dacht de man. "Jij wilt dat ze beide niet meedoen?" vroeg de man aan Hiro. Hij wou de reden best wel eens weten. Die van Shiro wist hij eigenlijk al wel, maar die van Minashi...? Je kon een Vice-Commander er niet zo maar buiten gooien ondanks haar irritante gedragingen.

Niemand@
Een klein grinnikje ontsnapte uit de Commanders mond. "Dus jij beslist zo maar eventjes dat mijn Vice-Commander niet meedoet?" vroeg hij aan Hiro. Een antwoord was niet nodig natuurlijk. "Minashi-chan geeft 100 % daar hoef je je al geen zorgen om maken. Een ruzie zoals een paar minuten geleden gaat er ook niet zijn, tijdens het vechten heb je geen tijd om te bekvechten. En als het er toch is, moet je haar gewoon negeren. Vrouwen willen toch altijd maar hun gelijk hebben. Koppig, irritant of niet, ik vind het niet erg als Minashi-chan toch nog meedoet. " zei de man tegen de jongen. "En Shirokiba... " mompelde de leider toen hij eventjes naar het hulpje keek. "Als dat kind nu wel 100 % geeft? Dan laat je hem meedoen of wat?"

Niemand@
De Commander keek naar Shirokiba. "Minashi-chan laat ik zeker meedoen. Maar jij daar... Hm. Bespreken we nog." zei de man tegen het witharig hulpje dat op de grond zat. "Oke. Hoe gaan we de boss dan verslaan en wanneer? Als Hiro-kun met de troep vrijwilligers naar binnen gaat...Dan wat?" vroeg de man aan de rest.
Shirokiba stond op en klopte de eventuele stof van zijn kleertjes af. "Commander-sama~ Ik ga buiten spelen~!" riep hij vrolijk voor hij naar buiten huppelde. De leider wist precies wat Shiro ging doen, en trok hem aan zijn kraag weer terug. "Nee. Als je echt wilt meedoen, dan luister je goed mee, kind. Zo niet doe je zeker niet mee, baka." zei hij serieus tegen de idioot. Met een zuchtje ging Shirokiba maar met tegenzin weer op de grond zitten. Hij wou gewoon maar gaan trainen...

Niemand@
"Als we die manier gebruiken..." zei de Commander terwijl hij naar Shirokiba keek. "...dan ga ik je zeker NIET met de eerste groep naar de boss sturen, maar dan zet ik je ergens in de 2e of reserve groep. Maar je gaat hoe dan ook niet mee met de allereerste." zei de man streng tegen Shirokiba. De reden was heel simpel; Shirokiba gaat wel 100% geven, maar niet om te verdedigen. Hij gaat waarschijnlijk dan zelf aanvallen en degene die het bericht moet sturen helemaal niet verdedigen. De leider kende zijn hulpje daar veel te goed voor. "Het is een goed idee tho, Hiro-kun, zoals altijd."

Shirokiba zuchtte. Zijn baas had gelijk, en zagen was geen optie. 'Goed. Dan maar niet in de eerste groep... Ze gaan sowieso toch een tweede nodig hebben. En daar zit ik dan wel bij' dacht het jongetje die op de grond zat.

Niemand@
"Ik vertrouw Minashi-chan in de eerste groep nog wel. Maar Shirokiba niet, en hij weet goed genoeg waarom." zei de Commander tegen Hiro. De man keek naar de aanwezigen die allemaal akkoord waren met het plan. "Goed. Nu nog alleen wie het bericht stuurt en wanneer we gaan bespreken."

Shirokiba reageerde niet op wat de Commander zei. Hij glimlachtte alleen maar wat en speelde weer verder met zijn knuffels. Eerlijk gezegd had hij heel veel zin om tegen de Commander te schreeuwen, maar dat deed hij beter niet hier of nu.

Niemand@
Het was een tiental minuutjes voor dat de toespraak ging beginnen. Alle guilts die in de frontlines zaten waren in de 100e village. De meeste mensen stonden al bij het plein te wachten, ze wouden goed op tijd zijn voordat er geen plaats meer was. Minashi was er ook al. Als Vice-Commander moest ze er vroeger zijn en checken of dat iedereen er was met een paar andere Vice-Commanders. Leuk werk was het niet, maar ze moest het wel doen, het was belangrijk. Het meisje keek even rond en zag al een behoorlijk aantal personen die er al waren. Maar natuurlijk zag ze haar eigen Commander weer niet. 'Waar hangt die ouwe nu weer uit? Het zijn nog maar 10 minuutjes ofzo voor dat het begint...' dacht ze met een zucht. Het werd waarschijnlijk weer volspammen.

De Commander zat op floor 86. Hij was weer aan het oefenen met Shiro. Of beter gezegd, hij stond te kijken hoe Shirokiba aan het trainen was. "Je moet sneller zijn met verdedigen. Ik weet dat het niet jouw sterkste punt is, maar toch. Je kan onmogelijk blijven aanvallen, heel snel zijn en niet geraakt worden." zei de man tegen de jongen, die aan het hijgen was door de zware training. "Houd je kop, ouwe zak. Verdedigen doet iemand anders wel." snauwde Shirokiba. De oudere man lachtte maar wat. "Hoe dan ook, als je wilt meevechten tegen die laatste boss moet je nu stoppen met trainen. De toespraak begint binnen 10 minuten." zei de man met een glimlachje. Shirokiba zuchtte en stopte met tegenzin en volgde zijn leider naar de teleporter van deze floor, klaar om naar floor 100 te gaan.

Niemand@
Bij de teleporter zag Minashi haar Commander verschijnen, samen met Shirokiba. Verbaasd en verward keek het meisje naar de twee die naar het plein wandelden. 'Wat zijn die twee weer gaan doen? Mijn hulpje lijkt tegenwoordig meer op het hulpje van Commander-sama...' dacht ze met een zucht. Ze zou mannen waarschijnlijk nooit begrijpen. "Commander-sama! Waar was u al die tijd? De toespraak begint zo!" zei ze tegen haar leider, duidelijk niet goed gezind. Minashi was bezorgd om de twee, ze was zelfs aan het denken dat ze zelf de boss zijn gaan verslaan ofzo.

"Sorry, ik moest nog wat bespreken met Shiro." zei de Commander met een glimlachje. De man keek naar het plein dat al goed vol was door al de mensen. Hij keek naar de andere belangrijke leiders van de andere guilts en babbelde er wat mee over de toespraak. Ze moesten nog heel eventjes overleggen over wat ze allemaal gingen zeggen.
Shirokiba ging bij de mensen op het plein staan. Nahja, staan was het niet echt... De jongen zat op een bankje en kon zo dan luisteren naar de verschillende Commanders. De jongen was moe door de training, dus had ook geen zin om recht te blijven staan voor een domme speech.

Niemand@
Uiteindelijk begon het allemaal. Een van de Commanders vroeg om stilte op het plein en begon meteen zijn uitleg te zeggen tegen iedereen die er was. De leider praatte over alles; de man begon bij het begin, hoe ze de boss willen verslaan en eindigde met welke mensen ze nodig hadden. De andere leiders gaven meer uitleg over het hele plan of van een specifiek deel. Elk kende zijn tekst en alles goed zodat iedereen kon volgen en zodat alle vragen beantwoord konden worden.

Minashi was in de groep aanwezigen aan het zoeken naar 1 bepaald iemand: Hiro. Haar Commander had de blondharige jongen nodig, dus moest het meisje haar maar vinden. Aangezien Shirokiba zelf verdwenen was moest zij het ook helemaal alleen doen. In de massa vond ze niemand, tot dat ze vanuit haar ooghoeken Hiro zag zitten op een bankje ergens verwijderd van de rest. "Hiro-san! De COmmander-sama heeft u nodig."

Niemand@
Minashi wachtte, zoals elk normaal mens, op een antwoord. Maar die kwam natuurlijk niet; Hiro stond op en ging gewoon weg, richting waar de commanders van de verschillende guilts stonden. Ach, de boodschap was op zijn minst overgebracht en de blonde jongen was vertrokken, dat was toch het belangrijkste? Aangezien de bank nu leeg was ging Minashi zelf zitten. De speech kon ze nog aandachtig volgen, en in rechtstaan had ze nu eventjes geen zin. Die bank stond daar goed en daar kon ze gebruik van maken.

De Commander zag Hiro komen en knikte. "We (ik en de andere commanders) willen graag bespreken wanneer we de laatste boss gaan verslaan. Iemand vond het een goed idee om jou erbij te laten komen." zei de man tegen de blonde jongen en daarna keek hij weer naar de andere leiders. "Dus welke opties hadden we? Binnen een dag of 4? En wat nog?"

The Commander@
"Morgen..." de leider keek heel even naar de andere Commanders, om te zien of dat ze er mee eens waren. Gelukkig vond iedereen het idee niet slecht, en was dus akkoord. "Goed, morgen om... 14u?" stelde hij voor aan de anderen, ook aan Hiro. 'Die jongen had zijn eigen guilt moeten starten ofzo, hij zou een goede Commander zijn... Z'n guilt had misschien zelfs een van de belangrijkste kunnen worden die meevecht in de frontlines...' dacht de man, terwijl hij op een antwoord wachtte.