Mark.
Ik moet toegeven dat het niet het beste plan is om hier met een geweer rond te wandelen, integendeel zelfs. De enkele mensen van hier die ik ben tegengekomen kijken je alleen maar vreemd aan. Bijna vijandig zelfs. De enige winkel die ik was tegengekomen daar werd ik naar buiten gejaagd door de eigenaar. Aan de naam van die winkel te zien noemt de eigenaar Jim. Ik ben al zeker niet van plan om daar nog eens naar binnen te gaan. Of toch zeker niet met mijn geweer. Maar dan moet ik eerst een veilige plek vinden voor het grote ding en die is er niet. Ik zal altijd het gevoel hebben dat iemand het vind en mij dan komt neerschieten. Vanuit mijn ooghoeken zie ik nog eens een teken van leven. De persoon ziet er zeeker jonger uit dan mij, veel jonger.

Mark.
Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat te doen. Ik zou achter de persoon aan kunnen gaan maar misschien is die wel van hier. Wacht, als die van hier is kan die mij vast en zeker wel helpen. Ik verander mijn geweer van positie en hou die onder mijn arm. De persoon is ondertussen al weg gestapt dus moet ik rennen om die terug in te kunnen halen. "Wacht! Wacht even!" Roep ik. Hopelijk dat die ook door heeft dat ik het tegen hem heb en dat die niet toevallig ook iets van wapen bij zich heeft.

Mark.
Niet begrijpend blijf ik staan. Mijn armen hou ik wat omhoog als teken dat ik niet van plan ben te doen. "Je neerschieten? Waarom zou ik?" Verward blijf ik haar aankijken. Ze klinkt niet vriendelijk, helemaal niet vriendelijk. Persoonlijk ben ik iemand die niemand kwaad wilt doen en alleen maar wilt helpen. Iemand neerschieten zal ik ook niet doen zonder goede reden en een reden om haar hier neer te schieten heb ik niet. "Ik ga je echt niet neerschieten. Ik wil alleen weten of dat er hier ergens gereedschap ligt. Mijn auto ligt een heel eind verderop en die is kapot begrijp je?"

Mark.
"Natuurlijk ben ik niet van hier. heb je iedereen hier al eens goed bekeken? het zouden wel zobies kunnen zijn. Ik bedoel ze zijn zo levenloos als een zombie en vergeet niet dat ze hier ook alles behalve aardig zijn." De laatste zin zeg ik tegen mezelf, luidop en ik dus eigenlijk niet voor degenen die voor mij staat. Mijn vrije arm strek ik uit naar haar. "Ik ben Mark."

Mark.
Mijn glimlach verdwijnt ook als zij niet glimlacht en nu kijk ik best wel ongemakkelijk. Het ligt niet aan haar maar het is gewoon dat ik mij nogal snel ongemakkelijk voel. "Nee, ik ben hier sinds gisteren denk ik al heb ik een hele dag nodig gehad om hier te geraken."

Mark.
"JA, hier willen ze mij toch niet helpen dus dan moet ik het zelf doen. Gereedschap wouden ze ook niet meegeven dus dat zal ik moeten vinden." Leg ik maar even simpel uit terwijl ik mijn schouders ophaal. "Maar als je wilt helpen, graag, het zou echt van pas komen."


N.
Van achter één van de muren sta ik te luisteren naar het gesprek tussen de twee. Ze proberen hier dus weg te geraken? Mooi niet dat dat gaat lukken. Ze zullen hier niet weg geraken en ze zullen ook geen gereedschap vinden, toch niet zomaar, daar zullen wij wel voor zorgen.