OMG IK GA MEEDOEN FFF. djfgldsfh

Ghehe, ga ik maar eens mijn persoontje helemaal veranderen x'D

Kezuta Kojirou//16//Vrouw//Leerling//Kezuta is van binnen iemand die erg onzeker is over haarzelf, maar om toch groot te blijven gedraagt ze zich als ze enorme bitch. Zodra ze zich niet op haar gemak voelt, is ze het liefste meisje van de hele wereld; bij wijze van spreken. Ze is dan stil, en doet alles wat een ander zegt.//Als ze doodsbang is en alleen, probeert ze rustig te worden door te gaan zingen.// [Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze link te kunnen zien.]

Zte het er meteen bij x'D *ugh, moet mijn mensje nu ook nog eens helemaal aanpassen x'D*

Haar naam wordt veranderd straks hoor! xD Sinds ik ff snel een naam moest hebben dus heb die van een andere OC van me gebruikt die nog niet klaar is ;; w ;;

Huhu, oké x'D
OMG, ik moet nu vast ooit ook een oc hiervoor maken zeker? .o. *totaal geen inspiratie voor oc's x'D*

Dr naam wordt Sutekina ''Akina'' Shimizu.

Foto;
[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze link te kunnen zien.]

Oké, zet het er meteen bij c: of naja, verander het meteen c:
hoe noemt dat jongetje nu weer van die geesten?

lolwat?

Laat maar x'D

Okok. beginnen dan maar?x'D /Ik ga Sutekina wel ff helemaal tekenen. /met base though xD

Is goed ja >:3
Tsuyoshi heeft nu ook een foto al kan je zien dat ik geen zin had in de kleding x'D

Tsuyoshi.
Langzaam open ik mijn ogen. Mijn beeld is nog wazig en mijn hoofd doet verschrikkelijk veel zeer. Met één hand leg ik op mijn hoofd terwijl ik met de andere een tafel vastpak om mij recht te trekken. Als ik bijna helemaal recht sta hoor ik wat kraken en breekt de tafel in twee waardoor ik weer op de grond val. "Verdomme. Kut tafel, kan je niet gewoon heel blijven? Er probeert hier iemand recht te staan." Mopper ik geïrriteerd. Mijn beeld is ondertussen weer perfect en nu kan ik dan ook zonder hulp rechtstaan. Met mijn hand nog steeds tegen mijn hoofd kijk ik om mij heen. Fijn, wat voor een nachtmerrie heb ik deze keer weer? Naja, ik hoop toch in ieder geval dat dit een nachtmerrie is...ook al lijkt het nog zo echt.

Sutekina
Ik zit tegen de muur aan als ik rustig wakker word. ''Ghaaaa gatver! Sinds wanneer zit ik op de GROND tegen een vieze MUUR?!'' Krijs is haast. Ik wilde eerst paniekerig roepen 'wat is er gebeurd?!'. Maar dan zou iedereen denken dat ik bang ben. Mijn reputatie moet hoog blijven. Ik kijk wat rond, en realiseer me na een lange tijd dat ik hier nu alleen zit. Het is donker, iets waar ik echt een hekel aan heb. ''Alsjeblieft laat iedereen buiten dit vieze lokaal zijn...'' Mompel ik erg zacht in mezelf. Ik sta rustig op en loop naar één van de twee deuren. Ik probeer de deur open te krijgen, maar hij zit vast. Het lijkt net een decoratie op een muur... Ik ren naar de ramen, hysterisch, kijkend of er iemand buiten staat. Maar door de aangeslagen glazen kan ik niks zien. ''W--waar ben ik?!'' Gil ik dan toch maar paniekerig.

Tsuyoshi.
Verward sta ik daar te staan in één of andere vervallen plaats. "Tssk, dit is gewoon smerig." Hoofdschuddend kijk ik om mij heen. Ik klop mezelf tegen mij hoofd om wakker te worden maar dat werkt niet. Het doet alleen verdomme veel zeer. "ach ja, straks word ik vast toch wakker." Ik ga maar naar de deur toe en open die. Hij blijft wel even steken maar na wat duwen krijg ik die dan toch open en kom ik uit op een eens zo erge gang. Overal in de grond zijn er gaten en er ligt ook bloed op de grond. "Dit i-" Maar verder geraak ik niet of een luide gil vult heel de gang. "Sutekina?" Verward kijk ik over mijn schouder haan naar achter naar de plaats waar dat de gil van vandaan kwam.

Sutekina
Ik ga naar de andere deur, dat gelukkig wel een gewone deur is. Ik begin wat te stralen als ik daarachter kom, maar die straal op mijn gezicht verdwijnt direct als ik merk dat de deur op slot zit. ''M--meen je dat?!'' Roep ik. ''Sleutel! Snel ik MOET hier weg.'' Ik ben hier amper 5 minuten(vanaf dat ik wakker werd) en ik vind dit nu al niks. Ik wil weg. Ik weet niet waar ik ben. Maar ik ga hierna GEWOON op zoek naar de uitgang, naar papa toe. En daarna naar het graf van mama om te vragen of ze mij voortaan wilt helpen met dit soort situaties. Iets wat papa eigenlijk niet doet... Het is altijd zijn werk. Hij luistert niet naar mijn problemen. Al luistert hij aandachtig naar mijn blije verhalen...

Tsuyoshi.
Ik wandel de richting uit naar de plek waar dat ik Sutekina heb gehoord maar de gang is lang, en er zijn vrij veel deuren. "Sutekina!" Roep ik met mijn handen rond mij mond zodat het luider is, of toch luider lijkt in ieder geval. Verdomme, ik ben er zeker van dat ik haar gehoord heb. Mijn voet blijft ergens achter haken, vraag mij niet wat maar het zorgde er in ieder geval wel voo dat ik de grond alweer raak. "Goed bezig Yoshi, goed bezig. Zie je hier nu bezig. In je eigen droom zit je heel de tijd te vallen en te vallen. Je moet echt eens leren wandelen." Zeg ik tegen mezelf. Iets dat ik hard aan heb is dat ik tegen mezelf praat, vooral als ik alleen ben maar ook als er andere in de buurt zijn. Het is een gewoonte en dan gewoontes geraak je nu eenmaal niet snel af. Vanuit mijn ooghoeken zie ik een deur. Net zoals al de rest ziet die er even vuil uit en ook even oud uit. Rustig sta ik weer recht en ga naar de deur toe. "gesloten, verdommen." Gefrustreerd schop ik tegen de deur. "Alsof dat gaat helpen..." Mompel ik tegen mezelf als ik door die schop alleen maar mijn teen zeer heb gedaan.

Sutekina
Ik hoor een bekende stem. ''Y--Yoshi-kun?!'' Roep ik dan terug. Thank God! Ik ben gelukkig niet alleen. ''Yoshi-kun, heb jij HEEL toevallig een sleutel hiervan?!'' Zeg ik hysterisch. Natuurlijk, Akina. Alsof dit zijn huis is. Alsof hij hier een of andere huissleutel van heeft. Ik schud mijn hoofd en zie een kastje. Ik probeer erin te kijken, maar zie uiteindelijk haar. Zwart... mensenhaar? Ik begin te gillen, puur en alleen uit schrik. ''Ghaaaaaaaaa!'' Dit is zo goor! Wat is dit voor plek en hoe ben ik hier beland?!

Tsuyoshi.
Ik ben mezelf aan het vervloeken als Sutekina haar stem mijn oren bereikt en de domste vraag ooit stelt. "Denk jij nu echt dat ik hier een sleutel van heb?" Vraag ik en rol met mijn ogen. Natuurlijk kan zij dat niet zien maar dan nog. "Wacht hier, ik zal eens zien of in de kamer hiernaast er een sleutel ligt!" Roep ik naar haar toe en draai mij weer om naar de kant waar ik vandaan kom. natuurlijk zal zij daar blijven wachten, ze kan namelijk nergens anders heen tenzij ze natuurlijk een sleutel vind. "Als je eruit geraakt kom dan naar het lokaal aan je linker kant, daar ben ik dan aan het zoeken!" Roep ik tijdens het lopen nog. Ik moet een noodstop maken om het lokaal niet voorbij te gaan en ga naar binnen. "Oké, als ik in een raar huis woon waar zou ik dan een sleutel verstoppen?" Ik hou nadenkend mijn hand bij mijn mond en kijk om mij heen, het lokaal door. De schreeuw van Sutekina negeer ik even.

Sutekina
''Als die sleutel hier in deze kast lig, blijf ik wel levenslang hier of wacht ik wel tot de brandweer mij komt redden! Papa is op een gegeven moment vast wel bezorgt omdat het donker is en ik nog niet thuis ben!'' Probeer ik mezelf de hoop in te spreken. Papa, bezorgt? Wie laat ik lachen. Hij heeft het te druk zich zorgen om mij te maken. Ik kijk naar de kast, en probeer die open te krijgen met mijn ogen dicht. Maar ook die zit muur vast. Ik zucht opgelucht. Dan hoop ik dat Yoshi-kun de sleutel vind~

Tsuyoshi.
Minuten gaan voorbij en ik blijf staan waar dat ik sta, in mezelf herhaal ik heel de tijd dezelfde vraag opnieuw en opnieuw en opnieuw maar ik kom maar niet op het antwoord. Dan maar gewoon alles doorzoeken. Ik loop naar de eerste de beste kast om te zien wat daar in zit maar het enige dat je kan zien is zwart haar. "Ieuw...dat is gewoon zo smerig." Ik hou mijn hand voor mijn mond als ik braakneigingen krijg maar slik die zo snel mogelijk weer weg. Iets onder de kast glimt er dus buk ik mezelf maar. Het is te donker om te zien wat dat er onder ligt dus grijp ik er met mijn hand naar. Wat het ook is het weegt zwaar. De toppen van een vinger worden zichtbaar als ik het gene onder de kast uithaal. "What the fuck!" Roep ik luid terwijl ik recht spring en naar achter stap. Het is een hand dat hard lijkt op die van een meisje. De hand houd nog één sleutel vast en het einde van de hand is al aan het rotten. "God mag weten hoe lang die hier al ligt." Ik hurk maar weer neer en trek de sleutel uit de handen voor ik het lokaal weer uit ren. "Ik heb de sleutel!" Ik moet weer een noodstop maken en probeer de sleutel in het slot te krijgen. Als het uiteindelijk lukt trek ik de deur open. "Sutekina?!"

Sutekina
Zodra de deur open gaat, vlieg ik in Yoshi-kun's armen. Al was het iemand anders geweest. De deur is open, dat is het enige dat telt. ''Er hing hier toevallig geen bakje met een kaart van deze... plek?'' Zeg ik als ik hem dan loslaat. ''Heb je die kast trouwens gezien? Vol met mensen haar. Zoiets doe je toch niet in een kast?! Toch?!'' Begin ik alsmaar meer hysterischer te praten. Dit bevalt me gewoon niet. De hele sfeer die hier rond hangt... Het lijkt wel de sfeer van een kerkhof in de avond, blegh.

Tsuyoshi.
Ik hou mijn handen omhoog naast mij als ze mij in de arme vliegt. Ik en niet goed met zo'n zaken, daarom dat ik ook nooit iemand een knuffel of zo geef. Voorzichtig en twijfelend pak ik haar ook maar even vast. Meteen als ze mij weer los laat laat ik haar ook weer los. "Ja, het is gewoon verschrikkelijk. Ook al door dat het hier vol bloed hangt? Zonet heb ik zelfs een hand gevonden...gewoon ieuw, ik hoop dat deze droom snel gedaan is en dat ik snel wakker word." Mompel ik terwijl ik om mij heen kijk. "Ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik heb geen zin om hier heel de tijd rond te blijven hangen dus of je komt mee de uitgang zoeken of ik doe het wel alleen."

Sutekina
''Hier blijven?! Never. Echt niet. En.. Wacht. Droom?'' Ik kijk hem fronzend aan. ''Sinds wanneer droom jij dan over mij~?'' Ik steek mijn tong uit. ''Geloof me.'' Ik sla hem erg hard in zijn gezicht met van te voren een sprongetje omdat hij net wat groter is dan ik. ''Dit is géén droom... Als dit een droom was, was ik beter in alles dan jij.'' Grinnik ik. ''Jij hebt die sleutel gevonden, jij durfde het tenminste en ik niet.'' Het was wel waar dat als ik droomde, ik beter probeerde te zijn dan Yoshi-kun. Waarom? Geen idee.

Tsuyoshi.
"Ja een dro-" Met de vlakke hand geeft ze mij een mep in mijn gezicht nog voor ik helemaal ben uitgepraat. Oké, die had ik niet zien aankomen ook al kan je van haar zoiets verwachten. "Auw" Zeg ik zielig en met mijn hand ga ik over mijn kaak. Ik went mijn blik af door vanuit mijn ooghoeken naar de muur te kijken. "Dat is wat jij hoopt, wat er in jou dromen gebeurd maar dit is mijn droom, hierin ben ik beter in alles." Over het dele dat ik over haar droom zwijg ik gewoon. dat is veel veiliger anders weet ik het zeker. dan geef ik het verkeerde antwoord en gaat ze mij daar heel de tijd mee pesten. "Maar goed. Dit zal vast geen droom zijn anders zou je niet zo hard kunnen kloppen." Het verbaast mij niet moest haar hand nu op mijn kaak te zien zijn.